“Blijven we bij de bestaande praktijk, dan gaan de grote vissen vrijuit.”

Geen of minder straf

Dit beginsel maakt het mogelijk om slachtoffers van mensenhandel niet of minder te bestraffen voor criminele feiten die zij onder dwang voor hun uitbuiter hebben moeten plegen. Denk bijvoorbeeld aan diefstal, drugsdelicten, fraude of andere delicten waarvan bekend is dat jongens en meiden die moeten plegen.

"Dit is het begin van een oplossing.”

In de praktijk vrijwel niet toegepast

Het non-punishmentbeginsel werd in het Verdrag van Warschau voor het eerst juridisch bindend vastgesteld. Dat verdrag ging voor Nederland in 2010 in werking. Onderzoeken van CKM laten echter zien dat het beginsel in de praktijk vrijwel niet door politie en Openbaar Ministerie wordt toegepast.

Vastleggen in de wet is nodig

Om te voorkomen dat slachtoffers na de uitbuiting ook nog eens door de Staat worden bestraft, is het nodig om deze bescherming in de wet vast te leggen. Dan kan het kenbaar afgewogen worden. Als slachtoffers niet worden bestraft voor feiten die zij onder dwang hebben begaan, groeit de kans dat zij aan de opsporing willen meewerken en eindelijk de ‘grote vissen’, oftewel de uitbuiters, veroordeeld worden. Ceuleers: “Verankering in de wet is niet het eindpunt. Het is het begin van een oplossing.”

Terugkijken en meer lezen

Je kijkt het rondetafelgesprek, met inbreng van onder meer de Nationaal Rapporteur Mensenhandel, de politie, Openbaar Ministerie en hulpverleningsorganisaties hier terug.

Lees hier onze inbreng over het non-punishmentbeginsel:

Inbreng CKM